سلامتي ارزش است

احتمالا تا حدودي با اختلال وسواس فكري اجباري (OCD) آشنا هستيد ، يك اختلال سلامت روان كه در آن فرد در چرخه اي از وسواس و اجبار گرفتار مي شود. وسواس، افكار، تصاوير و/يا اصرارهاي ناخواسته و مزاحم هستند كه باعث ناراحتي مي شوند. اجبارها رفتارهاي تكراري، تشريفاتي يا اعمال ذهني هستند كه افراد مبتلا به OCD براي تسكين اضطراب ناشي از وسواس فكري انجام مي دهند. گاهي اوقات، اجبارها براي جلوگيري از اتفاق "بد" انجام مي شود.

براي دريافت نوبت از بهترين كلينيك روانشناسي در تهران اينجا كليك كنيد

پرخاشگري كه OCD مذهبي نيز ناميده مي شود، زيرشاخه OCD است كه شامل وسواس هاي مذهبي، اخلاقي و/يا اخلاقي است. افراد مبتلا به OCD دقيق، نگران و احساس گناه مكرر در مورد نقض قوانين مذهبي يا اخلاقي و معناي آن در مورد آنها به عنوان يك شخص هستند. افراد دقيق، افكار مزاحم را در مورد چيزي كه فكر مي كردند يا انجام مي دادند، تجربه مي كنند كه برخلاف اعتقادات يا دكترين اخلاقي آنها است.

آنها ممكن است تعجب كنند: «آيا به خودم اجازه دادم كه در كليسا يك فكر «ناپاك» داشته باشم؟ يعني من گناهكارم و بايد توبه كنم؟» احساس گناه و اضطراب اين افراد را به انجام اجبارهاي مختلف با هدف كاهش ناراحتي سوق مي دهد.

آيا مي توانيد OCD دقيق و غير مذهبي داشته باشيد؟

بله احتياط مي تواند افرادي را تحت تأثير قرار دهد كه آتئيست، آگنوستيك يا بي ايمان هستند. دقت اخلاقي به نحوه نشستن فرد با اعتقادات شخصي بستگي دارد. آنها ممكن است به هيچ قدرت برتري اعتقاد نداشته باشند، اما ساعت ها در مورد اينكه آيا جهان بيني آنها "درست" است يا نه، نشخوار مي كنند.

طبيعي است كه وقت خود را صرف فكر كردن در مورد اين مفاهيم بزرگ كنيد، اما زماني كه اين افكار به وقفه هاي دائمي تبديل مي شوند كه نمي توانيد از آنها جدا شويد، به OCD تبديل مي شود. به عنوان مثال، شخصي با دقت نظر غيرمذهبي ممكن است تعجب كند كه آيا اين "بد" است كه دين ندارد. ذهن آنها مدام در اطراف همه سناريوهاي "چه مي شد اگر" در مورد ايمان مي چرخد، مانند "اگر پدر و مادرم در مورد خدا راست مي گفتند چه مي شد؟"، "اگر من به خاطر خوردن غير كوشر تنبيه شوم چه مي شود؟"، يا "اگر من شيطاني باشم چه مي شود؟" چون من يك آتئيست هستم؟» آنها ممكن است تصميم بگيرند كه از رفتن به كليسا خودداري كنند، اما پس از آن به دليل اين تصميم دچار افكار مربوط به رفتن به جهنم شوند. آنها با شك و ترديدهاي خود در مورد ايمان و عدم اطمينان ناشي از همه چيزهايي كه نمي توان آنها را به طور قطع ثابت كرد، مشكل دارند.

تريسي زينمن-ابراهيم، ​​LMFT، CST، و مدير ارشد انطباق در NOCD، بيماران سكولار را ديده است كه اجبارهايي دارند كه تشريفات مذهبي را تقليد مي كنند. او مي‌گويد: «شما مي‌توانيد كاملاً مذهبي نباشيد، اما هميشه يك مراسم كوچك انجام مي‌دهيد يا يك دعاي كوچك كه فكر مي‌كنيد به نحوي از شما محافظت مي‌كند.

ظرافت غيرمذهبي به هيچ وجه نيازي به تمركز بر نظام هاي اعتقادي ندارد. در موارد OCD اخلاقي ، يك فرد ممكن است بيش از حد نگران نحوه رفتار خود با مردم، حيوانات يا حتي كره زمين باشد. وسواس آنها حول محور "خوب" بودن مي چرخد. آنها دائماً نگران هستند كه اگر كاري انجام دهند كه كاملاً با ارزش هاي آنها مطابقت نداشته باشد چه اتفاقي مي افتد.

آيا OCD دقيق با OCD وجودي متفاوت است؟

هميشه ممكن است تركيبي از انواع مختلف OCD وجود داشته باشد. OCD اگزيستانسيال روي سؤالات بزرگ زندگي تمركز مي كند كه معمولاً به هدف و وجود كلي فرد مربوط مي شود. مانند ساير اشكال OCD، اين افكار مزاحم هستند و اغلب با اجبار همراه هستند. 

براي افراد بدون OCD معمول است كه عميقاً در مورد مفاهيم فلسفي فكر كنند. اما وقتي OCD وجودي داريد، به طرز وسواسي مشغول اين ايده‌ها مي‌شويد. به عنوان مثال، شخصي ممكن است هر روز ساعت ها در مورد معناي زندگي فكر كند. آنها زمان زيادي را صرف فكر كردن به معناي زندگي مي كنند كه در زندگي روزمره خود حضور ندارند. آنها در نهايت در چرخه فكري گير مي كنند كه نمي توانند از آن خارج شوند.

احتياط و OCD وجودي اغلب با هم وجود دارند زيرا هر دو با اسرار زندگي سروكار دارند. ممكن است كسي بيش از حد به خدا دعا كند، اما بعد ذهنش به اين فكر مي‌افتد كه آيا حتي يك شخص واقعي است: «آيا من وجود دارم؟ آيا اين همه دعا اهميتي دارد؟» وسواس و اجبار آنها بين مضامين ديني و اگزيستانسياليسم جهش مي كند، به خصوص اگر نگران خوبي هاي اخلاقي باشند. اين زيرمجموعه ها با عدم قطعيت هميشه حاضر با جهان به هم گره خورده اند.

علائم OCD دقيق

بسياري از افراد مذهبي ممكن است نگران اين باشند كه گناه كرده اند و خواهان اطمينان هستند. با اين حال، با جديت OCD، اين نگراني ها بي پايان هستند. فرد بدون OCD ممكن است احساس كند كه بايد گناهان خود را از طريق اعتراف بپذيرد. پس از اعتراف، مي توانند به گونه اي پيش بروند كه يك فرد مبتلا به OCD براي انجام آن تلاش مي كند. افراد مبتلا به OCD ممكن است به گناهان خود اعتراف كنند، اما به نشخوار كردن آنها ادامه مي دهند. آنها ممكن است احساس كنند كه نياز دارند چندين بار به گناهان خود اعتراف كنند تا زماني كه اعلاميه خود را "درست" دريافت كنند در غير اين صورت با مجازات معنوي روبرو خواهند شد. 

در اينجا ليستي از وسواس ها و اجبارهاي رايج در OCD دقيق وجود دارد:

افكار OCD متمركز بر مذهبي: 

• آيا نماز را درست خوانده ام؟ آيا براي مدت زمان صحيح دعا كرده ام؟ كمي حواسم پرت شده بود. شايد بايد دوباره اين كار را انجام دهم. 
• امروز فكر كردم رهبر مذهبي من زشت است. آيا اين من را به يك فرد بد تبديل مي كند؟ 
• در طول مراسم مذهبي، به سختي مي‌توانستم تمركز كنم و براي چند دقيقه به فهرست كارهايم فكر مي‌كردم. آيا اين گناه است ؟
• در سوپرماركت، به طور تصادفي گوشت خوك را برداشتم و بلافاصله آن را گذاشتم. آيا از لمس آن آلوده شده ام؟ بايد اعتراف كنم؟
• امروز موقع خدمات مي خواستم بخندم. آيا اين بدان معناست كه من دينم را جدي نمي گيرم؟ 
• آيا كاري كردم كه خدا را آزرده يا خشمگين كرد؟
• من براي پاكي تلاش مي كنم و مي ترسم كار اشتباهي انجام داده باشم.

وسواس اخلاقي/سكولار OCD: 

• به كسي گفتم ساعت 5 بعدازظهر باهاش ​​تماس مي گيرم، اما ساعت 5:01 بعد از ظهر به او زنگ زدم آيا دروغ گفته ام؟ آيا من آدم بدي هستم؟
• آيا من در جريان گفتگوي ديروزمان بدون اينكه بدانم دوستم را توهين كردم؟
• سوالي كه سر كلاس پرسيدم بي ادبانه بود؟ آيا من به طور تصادفي معلم را توهين كرده ام ؟
• اشكالي ندارد كه دوستم مقاله من را ويرايش كرده باشد؟ آيا اين به عنوان تقلب به حساب مي آيد؟
• من به كسي كه در را براي من نگه داشت نگفتم "متشكرم". من آدم بدي هستم. 
• وقتي از همسرم پرسيدند كه حالم خوب است، به او گفتم كه من عالي هستم. اما حقيقت اين است كه من ناراحتم. آيا من شريك زندگي خود را فريب مي دهم؟ آيا من لياقت اين را دارم كه در اين رابطه باشم ؟
• به يك مستاجر احتمالي گفتم كه در نهايت شخص ديگري را انتخاب كردم، اما حقيقت اين است كه اجازه دادم پسر عمويم در آپارتمان بماند. آيا من براي "گفتن يك دروغ سفيد" آدم وحشتناكي هستم؟