سلامتي ارزش است

1.  عدم تربيت والدين

مشكلات عزت نفس پايين مي تواند كودكان پنج ساله را تحت تاثير قرار دهد. والدين يا سرپرستاني كه دائماً كودك را تحقير مي كنند و از او انتقاد مي كنند، كودك را بدون احساس ارزشمندي يا هويت خود بزرگ مي كنند.

اين امر آنها را در برابر همذات پنداري قوي با گروه ها يا باندها آسيب پذير مي كند تا جايي كه بدون حمايت گروه از آنها احساس بي فايده و حقارت مي كنند.

2.  ادراك ظاهر فيزيكي

هر والدين يك نوجوان مي‌دانند كه فرزندشان چقدر براي ظاهر فيزيكي - به‌ويژه ظاهر خودشان - اهميت مي‌دهد. در واقع، نوجوانان در مورد مو، بيني، چشم، پا، دست و غيره بدترين منتقدان خود هستند.

نوجواناني كه عزت نفس پاييني دارند، معمولاً وقتي در آينه اي نگاه مي كنند كه هيچ كس ديگري نمي بيند، نقص هايي را مي بيند. والدين ممكن است احساس كنند كه با اجازه دادن به آنها براي انجام جراحي زيبايي بيني يا پرداخت هزينه براي درمان هاي ارتودنسي كه فرزندشان واقعاً به آنها نياز ندارد، به نوجوانان خود كمك مي كنند تا احساس بهتري نسبت به خود داشته باشند.

با اين حال، افراط در اين باورهاي تحريف شده فقط اعتماد به نفس پايين نوجوان را تقويت مي كند و اساساً به نوجوان مي گويد كه، بله،  شما ناقص هستيد و بايد اصلاح شود .

3.  همتايان

فشار همسالان اصطلاح روزمره‌اي است كه براي توصيف مشغله‌ي ذهني نوجوانان به انطباق با آنچه كه نوجوانان هم سن و سال خود انجام مي‌دهند، مي‌پوشند، مي‌گويند و غيره استفاده مي‌شود.

تحقيقات مغز در زمينه رشد عصبي دلايل نگراني نوجوانان در مورد فشار همسالان به تغييرات ساختاري و شيميايي مربوط به مغز در دوران بلوغ مربوط مي شود.

وقتي نوجوانان با همسالان خود هستند، مركز پاداش مغز فعال مي شود. وقتي در حضور بزرگسالان همين مركز فعال نمي شود. مركز پاداش همچنين اطلاعات اجتماعي را پردازش مي كند، كه روانشناسان را به اين باور مي رساند كه اين دليل اصلي است كه چرا نوجوانان به طرز دردناكي نسبت به رفتار همسالان آگاه و توجه دارند.

4.  انتظارات زياد از والدين و معلمان

هنگامي كه نوجوانان احساس مي كنند تحت فشار هستند تا "موفق بيش از حد" باشند و نمي توانند انتظارات غير واقعي بزرگسالان را برآورده كنند، مي توانند نشانه هاي عزت نفس پايين مانند رفتارهاي خودزني، انتقاد از خود و آسيب رساندن به خود ايجاد كنند. رفتار.

هركسي پتانسيل خاصي براي انجام بهترين كار ممكن دارد و بايد به آنها فرصت داد تا به طور مستقل اين پتانسيل را كشف كنند. درخواست از يك نوجوان براي اينكه يك دانش آموز مستقيم الف باشد در زماني كه آنها دانش آموز B هستند مي تواند به شدت به عزت نفس آنها آسيب برساند و به طور بالقوه باعث مشكلات رواني ديگر شود.