سلامتي ارزش است

كريستين ريچز، روانشناس، روانشناس باليني و تحليلگر رفتار تاييد شده از هيئت مديره در بهداشت دانشگاه اينديانا، توضيح مي دهد كه چرا بچه هاي اين سن تا اين حد اراده هستند و والدين براي محدود كردن مبارزات قدرت چه كاري مي توانند انجام دهند.براي ارتباط با بهترين روانشناس مرد در تهران اينجا كليك كنيد.

همانطور كه هر والديني مي‌داند، سال‌هاي نوپا مي‌توانند صبر و عزم سخت‌ترين افراد را در ميان ما آزمايش كنند. وقتي بچه‌ها به دومين سالگرد تولدشان نزديك مي‌شوند، به نظر مي‌رسد هر سؤالي كه از آنها مي‌پرسيد يا درخواست مي‌كنيد يك «نه» بلند دريافت مي‌كند - اين راه آنهاست يا بزرگراه. اما آنچه مانند لجاجت و سركشي به نظر مي رسد در واقع رفتاري كاملاً عادي است.

دكتر راچس توضيح مي‌دهد: «كودكان در اين سن دستخوش تغييرات رشدي زيادي مي‌شوند كه باعث مي‌شود اين‌گونه رفتار كنند، و اين بدان معنا نيست كه مشكلي در آنها يا مهارت‌هاي والديني شما وجود دارد.

براي شروع، كودك نوپا شما اكنون متوجه مي شود كه او شخص خودش است و هيجان زده است تا استقلال تازه يافته اش را آزمايش كند. دكتر راچس مي‌گويد: «آنچه كه به نظر مي‌رسد سرپيچي است، در واقع اين است كه فرزند شما استقلال خود را به كار مي‌گيرد و سعي مي‌كند بفهمد چه كاري مي‌تواند انجام دهد يا نمي‌تواند انجام دهد. اين چيز بدي نيست - بچه‌ها از طريق علت و معلول و با آزمون و خطا ياد مي‌گيرند - اما جنگ قدرت بعدي مي‌تواند نااميدكننده باشد. مسائل پيچيده اين است كه بچه هاي اين سن به طور طبيعي در مورد جهان كنجكاو هستند و مي خواهند كاوش كنند. با اين حال، آنها متوجه نمي شوند كه فاقد مهارت هاي فيزيكي و شناختي براي انجام هر كاري هستند. بنابراين وقتي مجبور هستيد به كاري كه فرزندتان مي‌خواهد نه بگوييد، احتمال زيادي وجود دارد كه او مقاومت كند.

چگونه مي توانيد اقتدار (و سلامت عقل) خود را بدون خفه كردن استقلال فرزندتان حفظ كنيد؟ دكتر راچز اين نكات را ارائه مي دهد:

نبردهاي خود را انتخاب كنيد اگر فرزندتان سعي مي كند در موقعيتي نسبتاً پيش پاافتاده از شما سرپيچي كند، اين مي تواند مفيد باشد كه به او اجازه دهيد كاري را كه مي خواهد انجام دهد. دكتر راچس پيشنهاد مي‌كند: «اگر او اصرار دارد خودش لباس بپوشد، ممكن است به او اجازه دهيد در آخر هفته كه وقت خالي داريد اين كار را انجام دهد». به اين ترتيب، كودك شما احساس مي كند كه كنترلي كه ميل دارد را در اختيار دارد. پيشنهاد انتخاب‌ها - مثلاً لوبيا سبز يا نخود فرنگي همراه با شام - مي‌تواند به رفع نياز او براي تصميم‌گيري كمك كند. با اين حال، بيش از دو گزينه ارائه نكنيد. بيش از آن او را تحت تأثير قرار خواهد داد.

از «نه» گفتن زياد خودداري كنيد. همه بچه‌ها بايد كلمه «نه» را بشنوند، اما اگر دائماً از آن استفاده كنيد، ممكن است كودك شما شروع به تنظيم آن كند يا حتي بيشتر سركشي كند. دكتر راچس مي‌گويد: «به‌جاي گفتن «دويدن ممنوع»، براي مثال، مي‌توانيد بگوييد «من بايد راه بروي»، كه تعامل مثبت‌تري است. به دنبال فرصت هايي براي تمجيد از فرزندتان به خاطر رفتار خوب خود باشيد تا احساس نكنيد كه او هميشه تنبيه يا تنبيه مي شود.

محرك هاي كودك خود را بشناسيد. اگر براي مثال وقتي مجبور است روي صندلي ماشينش بنشيند هميشه با شما دعوا مي كند، مي توانيد با حواس پرتي يا راهي براي سرگرم كننده كردن موقعيت آماده باشيد. دكتر راچس پيشنهاد مي‌كند: «توضيح دهيد كه وقتي او در صندلي خود خم شد، مي‌تواند تبلت يا كتابي داشته باشد، يا شما موسيقي مورد علاقه‌اش را پخش خواهيد كرد». اما اگر فرزندتان همچنان مقاومت مي‌كند، به مذاكره ادامه ندهيد (مخصوصاً در موقعيت‌هاي غيرقابل مذاكره مانند اين). .

تسليم نشويد. تسليم شدن به خواسته‌هاي فرزندتان در هنگام فرياد زدن وسوسه‌انگيز است (به‌ويژه اگر در ملاء عام در حال فروپاشي است)، اما بسيار مهم است كه در موضع خود بايستيد. دكتر راچس مي‌گويد: «وقتي تسليم مي‌شويد، فرزندتان مي‌آموزد كه عصبانيت در نهايت او را به آنچه مي‌خواهد مي‌رساند. اگر در جمع هستيد، فرزندتان را به منطقه اي ببريد كه مزاحم ديگران نشود و صبر كنيد تا آرام شود، يا ضررهاي خود را كاهش دهيد و برويد.