سلامتي ارزش است

ADHD در كودكان (اختلال نقص توجه/بيش فعالي)

ADHD در كودكان (كمبود توجه/بيش فعالي) يك اختلال شايع است كه مي تواند زندگي كودكان را تحت تاثير قرار دهد. به طور معمول، كودكان مبتلا به علائم بيش فعالي، بي توجهي، بيش فعالي، بي قراري يا تكانشگري دائمي را در نتيجه كاهش برخي مواد شيميايي در سيستم عصبي نشان مي دهند كه تأثير قابل توجهي بر تمركز، خودكنترلي، تفكر و توانايي هاي برنامه ريزي دارد. از جمله توالي وقايع براي كارايي. بنابراين، ارزيابي زودهنگام، تشخيص و درمان در درمان كودكان مبتلا به ADHD براي بهترين نتايج ممكن بسيار مهم است.

ADHD يا اختلال كم توجهي بيش فعالي چيست؟

 ADHD يا اختلال بيش‌فعالي كمبود توجه، يك اختلال عصبي رشدي ناشي از اختلال در عملكرد پيش‌مغز در حال رشد سيستم عصبي مركزي است كه باعث مي‌شود مواد شيميايي خاصي در كنترل تمركز، توجه يا بازداري نقش داشته باشند.

ADHD يك بيماري مزمن است كه از كودكي تا بزرگسالي رخ مي دهد. سن كودكان مبتلا به ADHD از 3 تا 12 سال متغير است كه هفت سالگي شايع ترين سن است و در پسران جوان سه برابر بيشتر از دختران است. پسران جوان مبتلا به ADHD معمولاً بي توجهي و بي قراري و حواس پرتي آسان نشان مي دهند، در حالي كه دختران جوان اغلب بيش از يك بازه توجه كوتاه، عدم تمركز و بي توجهي دارند. ADHD مي تواند بر رشد يادگيري كودكان در سن مدرسه از جمله بيان عاطفي، رفتارها و اجتماعي شدن تأثير بگذارد و بر كيفيت كلي زندگي تأثير بگذارد.

سه گروه اصلي از علائم ADHD وجود دارد كه عبارتند از:

1. بي توجهي
2. بيش فعالي و تكانشگري
3. تركيبي از بي توجهي، بيش فعالي و تكانشگري

علت ADHD چيست؟

ADHD يا اختلال بيش‌فعالي كمبود توجه، به دليل سطوح پايين انتقال‌دهنده‌هاي عصبي آزاد شده در مغز جلويي، مانند دوپامين يا نوراپي نفرين، ايجاد مي‌شود كه دامنه توجه و خودكنترلي را هم از نظر جسمي و هم از نظر ذهني كنترل مي‌كنند. علل ADHD شامل موارد زير است:

1. بيولوژيكي: مهم ترين عاملي كه در افزايش خطر ابتلا به اختلال بيش فعالي بيش فعالي در كودك تا 57 درصد يافت مي شود اين است كه آيا پدر يا مادر سابقه اين بيماري را دارند يا خير.
2. محيط: قرار گرفتن در معرض مواد شيميايي قبل از تولد يا تجمع فلزات سنگين مانند سرب در بدن
3. رفتار مادر: سيگار كشيدن، نوشيدن الكل يا استفاده از مواد مخدر در دوران بارداري، همگي عوامل خطري هستند كه مي توانند خطر ADHD را در جنين افزايش دهند.
4. تولد نارس: تولد نارس و نوزادان با وزن كم احتمال ابتلاي كودك به ADHD زياد است. احتمال ابتلا به اختلالات يادگيري نيز بيشتر است.

اختلال نقص توجه/بيش فعالي شبه چيست ؟ (شبه-ADHD)

اختلال نقص توجه/بيش فعالي كاذب (شبه-ADHD) مشابه اختلال كمبود توجه بيش فعالي است - در جامعه مدرن رايج تر است، جايي كه والدين اغلب فرزندان خود را بدون مراقبت رها مي كنند، با وسايل الكترونيكي مختلف مانند تلفن هاي همراه، تلفن هاي هوشمند، تبلت ها بازي مي كنند. آي‌پدها، يا آنها را بدون نظارت رها كنيد و ساعت‌ها تلويزيون تماشا كنيد. كودكاني كه چنين رفتاري دارند؛ به احتمال زياد پرخاشگر، نافرمان، بي حوصله، تندخو، تجزيه طلب، و مهارت هاي گفتاري و ارتباطي با تاخير خواهد بود. 

علائم ADHD چيست؟

سه دسته اصلي از علائم ADHD وجود دارد:

1. بي توجهي: به طور مداوم حواس پرت يا بي تمركز
   • در حين انجام كار، تكاليف يا فعاليت هاي ديگر، قادر به تمركز روي چيزي براي مدت طولاني نيست، بي احتياطي يا بي توجهي به جزئيات.
   • عدم توجه به گوش دادن، عدم توجه به گوينده
   • اطاعت نكردن از دستورات و ناتواني در انجام وظايف يا تكاليف
   • فقدان مهارت هاي سازماني، ناتواني در برنامه ريزي يا مديريت رويدادها
   • از انجام تكاليف يا وظايفي كه براي مدت طولاني نياز به تمركز دارند، مانند تهيه گزارش، اجتناب كنيد.
   • اغلب نيازهاي روزانه مانند كتاب هاي درسي، خودكار، مداد، كيف پول، كليد، تلفن يا عينك را فراموش كنيد.
   • به راحتي توسط منافع شخصي منحرف مي شود و تمركز را به چيزهاي ديگر تغيير مي دهد.
   • ناتواني مداوم در تمركز (بي توجهي)
2. بيش فعالي و تكانشگري: از دست دادن كنترل خود، پرخاشگري غيرمعمول و بي قراري
   • عدم آگاهي، تكانشگري، بي احتياطي يا بي پروايي
   • بي ثباتي، بي قراري و برداشتن تصادفي و بازي با اشياء فريبنده هميشه.
   • داشتن مشكل در نشستن يا حركت سريع از جاي خود در كلاس درس و ساير تنظيمات
   • مدام صحبت كنيد، دوستان را به چت دعوت كنيد در حين مطالعه، و سر و صدا كنيد.
   • مكالمه را قطع مي كند يا در حالي كه ديگران در حال صحبت هستند صحبت مي كند.
   • هنگام شركت در فعاليت هاي كلاسي آرام، درس هاي كلاس را قطع كنيد يا غيرقابل كنترل شويد.
   • بي حوصلگي
   • تهاجمي، سلطه جو يا تحريك پذير بودن
3. تركيبي از بي توجهي، بيش فعالي و تكانشگري:
   • عدم توانايي در تمركز روي يك چيز براي مدت طولاني
   • رفتار تكانشي و عدم محدوديت عاطفي
   • ناتواني در مهار خود از رفتار نامناسبي كه قبلاً مرتكب شده يا در حال حاضر رخ مي دهد.