سلامتي ارزش است

بيماري ديسك دژنراتيو (DDD) نشان دهنده دسته وسيعي از كمردرد است كه ناشي از انحطاط ديسك هاي بين مهره اي يا مرتبط با آن است  . اين شامل فرآيندي است كه در آن ديسك هاي بين مهره اي قد و هيدراتاسيون خود را از دست مي دهند. هنگامي كه اين اتفاق مي افتد، ديسك ها قادر به انجام وظايف اصلي خود يعني بالشتك كردن و ايجاد تحرك بين مهره ها نيستند. براي ارتباط با بهترين جراح ديسك كمر در تهران اينجا كليك كنيد

اگرچه علت دقيق آن ناشناخته است، تصور مي‌شود كه با فرآيند پيري مرتبط است كه طي آن ديسك‌هاي بين مهره‌اي كم آب مي‌شوند، خاصيت ارتجاعي خود را از دست مي‌دهند و فرو مي‌ريزند. بيماري دژنراتيو ديسك، عليرغم نامش، چندان يك بيماري نيست، بلكه يك اتفاق طبيعي است كه با افزايش سن به وجود مي آيد ^[2] . بيماري دژنراتيو ديسك ممكن است در هر سطحي از ستون فقرات ايجاد شود ، اما بيشتر در نواحي گردن و پايين كمر شايع است. ^[3] [4]

آناتومي مرتبط باليني

DDD كمري وضعيتي است كه ممكن است دليلي براي كمردرد باشد كه ناشي از وجود همزمان دو مقياس زماني متفاوت است، پويايي آهسته انحطاط ديسك و پويايي سريع عود درد . ^[5]

DDD كمري همچنين مي تواند نشان دهنده درد ناشي از ديسك هاي آسيب ديده در ستون فقرات باشد. ديسك ستون فقرات كمري به عنوان ضربه گير بين دو مهره عمل مي كند و به مفاصل و ستون فقرات اجازه مي دهد به راحتي حركت كنند. ناحيه بيروني ديسك، فيبروز حلقوي، هسته نرم داخلي ديسك، هسته پالپوزوس را احاطه كرده است. ديسك هاي ستون فقرات با افزايش سن دچار تغييرات دژنراتيو مي شوند، اما همه افراد در نتيجه اين تغييرات علائمي ندارند. التهاب عصبي يكي از دلايل احتمالي درد است. هنگامي كه بخش بيروني ديسك پاره مي شود، هسته داخلي مي تواند به بيرون نشت كند و پروتئين هايي آزاد شود كه بافت عصبي را تحريك مي كند. علت ديگر زماني است كه ديسك‌ها ديگر نمي‌توانند استرس را نيز جذب كنند، كه منجر به حركت غيرطبيعي در اطراف بخش مهره‌ها مي‌شود و باعث اسپاسم عضلات پشت در هنگام تلاش براي تثبيت ستون فقرات مي‌شود. در برخي موارد اين بخش ممكن است فرو بريزد و باعث فشرده شدن ريشه عصبي و راديكولوپاتي شود . درد اغلب با گذشت زمان كاهش مي‌يابد زيرا پروتئين‌هاي التهابي از بين مي‌روند و ديسك فرو مي‌ريزد و در موقعيتي ثابت قرار مي‌گيرد. ^[6]

ديسك هاي بين مهره اي

ديسك هاي بين مهره اي

تصور مي شود كه بيماري دژنراتيو ديسك با تغييراتي در فيبروز حلقوي، ديسك بين مهره اي و استخوان زير غضروفي شروع مي شود. فرآيند انحطاط به سه طبقه بندي تقسيم مي شود: اختلال عملكرد اوليه، بي ثباتي متوسط ​​و ثبات نهايي.

• اختلال عملكرد اوليه شروع تغييرات دژنراتيو است كه مي تواند در اوايل 20 سالگي رخ دهد.
• بي ثباتي متوسط ​​با شل شدن فيبروز حلقوي طبقه بندي مي شود كه مي تواند باعث كمردرد شود.
• تثبيت نهايي جايي است كه فيبروز در ساختارهاي خلفي ايجاد مي شود و استئوفيت ها تشكيل مي شوند. درد و حركت هر دو كاهش مي يابد.
  

 اپيدميولوژي / علت شناسي

بيماري دژنراتيو ديسك نسبتاً شايع است و تخمين زده مي‌شود كه حداقل 30 درصد از افراد 30 تا 50 ساله درجاتي از انحطاط فضاي ديسك را داشته باشند، اگرچه همه آنها درد ندارند يا هرگز تشخيص رسمي دريافت نمي‌كنند. درد اغلب به دليل ساييدگي و پارگي ساده به عنوان بخشي از روند كلي پيري ايجاد مي شود. همچنين مي تواند در نتيجه آسيب پيچشي در ناحيه كمر باشد.

فرآيندي كه منجر به DDD مي شود با تغييرات ساختاري آغاز مي شود. فيبروز حلقوي با گذشت زمان محتواي آب خود را از دست مي دهد كه باعث مي شود به طور فزاينده اي نسبت به تنش ها و فشارهاي روزانه روي ستون فقرات تسليم نشود. از دست دادن انطباق در ديسك ها به هدايت نيروها از قسمت هاي قدامي و مياني فاست ها به سمت خلفي كمك مي كند و باعث آرتريت فاست مي شود. هيپرتروفي اجسام مهره هاي مجاور ديسك در حال انحطاط نيز منجر مي شود. اين رشد بيش از حد به عنوان خار استخواني يا استئوفيت شناخته مي شود.